کاخ زمستانی زیباترین پدیده در سنت پترزبورگ!

معروف ترین ساختمان سنت پترزبورگ ، کاخ زمستانی نه تنها از نظر فیزیکی بر میدان کاخ و آبراهه های رودخانه نوا مسلط است، بلکه در تاریخ سه قرن این شهر نیز نقش محوری سیاسی، نمادین و فرهنگی دارد.

اولین اقامتگاه سلطنتی در محل کاخ زمستانی یک خانه چوبی به سبک هلندی بود که در سال 1708 برای پیتر بزرگ و خانواده اش در شهر سنت پترزبورگ ساخته شد.

یک ساختمان سنگی در سال 1711 با این خانه ی چوبی جایگزین شد و بقایای آن پایه های تئاتر آرمیتاژ را تشکیل داد.

بخش هایی از این کاخ اصلی اکنون مرمت شده و برای عموم آزاد است.

ملکه آنا که از اولین فرزندان پیتر بود کاخ را بازسازی کرد و در سال 1731 وی به فرانچسکو بارتولومئو را فرا خواند تا کاخ جدید و بزرگتری را در این محل بنا کند و در نهایت این کاخ در سال 1735 تکمیل شد.

سومین کاخ زمستانی تنها 17 سال قبل از بازسازی مجدد این کاخ این بار توسط امپراطور الیزابت برای گسترش آن بنا شد.

سرانجام فرانچسکو بارتولومئو تصمیم گرفت كاخ را به طور كامل بازسازی كند و طراحی جدید وی توسط امپراطور در سال 1754 تأیید شد.

طراحی جدید فرانچسکو بارتولومئو به سبک معماری باروک به یک پدیده بی نظیر تبدیل شد که به سرعت میان همگان شهرت فراوانی پیدا کرد.

هنگامی که کاترین بزرگ در سال 1762 به تخت سلطنت رسید، کاخ جدید تقریباً کامل بود و اگرچه کاترین فرانچسکو بارتولومئو را از این پروژه خارج کرد، اما طرح های وی برای نمای بیرونی ساختمان تا امروز تقریباً کاملاً بی تغییر مانده است.

این ساختمان سه طبقه به صورت مربعی شکل ساخته شده و نمای تزئین شده آن شامل ستون های سفید و گچبری های طلایی است و این بنا با مجسمه و گلدان تزئین شده است. (تزیینات اولیه سنگی با جایگزین های سبک تر فلز جایگزین شده است.)

این کاخ 22 متر ارتفاع دارد و مقررات برنامه ریزی محلی مانع از افزایش سطح ساختمان در مرکز شهر از این زمان شده است.

در داخل کاخ زمستانی سنت پترزبورگ پیشرفت ها و اصلاحات مداومی در قرن های 18 و 19 انجام شد.

در دهه های 1780 تا 1790 Giacomo Quarenghi و ایوان استاروف یک مجموعه جدید از اتاق های ایالتی مشرف به رودخانه نوا را ایجاد کردند.

در دسامبر سال 1837 یک آتش سوزی در کاخ زمستانی رخ داد و تقریباً کلیه فضای داخلی کاخ را از بین برد.

نیکلاس دستور داد که بازسازی کاخ در طی یک سال به اتمام برسد.

الكساندر دوم از آخرین تزار هایی بود كه واقعاً از کاخ زمستانی به عنوان اقامتگاه خود استفاده كرد.

پس از ترور وی در سال 1881 مشخص شد كه این كاخ برای محافظت کامل بسیار بزرگ و دشوار است (اولین تلاش برای ترور او در سال قبل، بمبی بود كه باعث آسیب دیدن چندین اتاق در كاخ و كشته شدن 11 نگهبان شد).

الكساندر سوم و نیكلاس دوم هر دو اقامتگاه خانوادگی خود را در كاخ های حومه شهر مستقر كردند.

با این وجود کاخ زمستانی هنوز برای مراسم و پذیرایی های رسمی مورد استفاده قرار گرفت.

در سال 1905 کاخ زمستانی شاهد قتل عام یکشنبه خونین در میدان کاخ بود، هنگامی که هزاران کارگر در طی یک اعتراض مسالمت آمیز اعتصاب کردند و به ملاقات تزار آمدند، توسط یک قوای جدید از نیرو ها و با دستور شلیک به گلوله بسته شدند.

اگر چه نیکلاس دوم مسئول این فاجعه بزرگ نبود، اما پایان قدرت خانواده امپریالیستی بود.

کاخ زمستان بخشی از موزه آرمیتاژ در 17 اکتبر 1917 اعلام شد.

اگرچه سیاست اولیه بلشویکی این بود که تمام نماد های امپریالیستی را از کاخ بیرون بیاورد و از این مکان به عنوان موزه انقلاب استفاده کنند، اما اتاق های ایالتی کاخ زمستانی اکنون یکی از محبوب ترین بخش های آرمیتاژ را تشکیل می دهد و جذابیت منحصر به فرد آن بازدید از آن برای تمامی بازدید کنندگان از سنت پترزبورگ را ضروری می کند.