شهر ولگوگراد یکی از بزرگترین شهرهای توریستی روسیه است که در جنوب این کشور واقع شده و در حقیقت یک مرکز اداری می باشد. ما در این مطلب قصد داریم تا به معرفی کامل این شهر پرداخته و جاذبه های مختلف آن را برای شما بازگو کنیم. در ادامه با ما همراه باشید.
از سال 1589 تا 1925، این شهر با نام Tsaritsyn و از سال 1925 تا 1961 به عنوان Stalingrad شناخته می شد.
دوم ژوئیه 1589 رسماً تاریخ تأسیس این شهر در نظر گرفته شده است. در آن روز نخستین بار در سندی که توسط یک تزار صادر شده نام قلعه Tsaritsyn ذکر شده است.
قلعه مورد نظر تقریبا در شمال از محلی که رودخانه Tsaritsa با رودخانه Volga، در یک کرانه سمت راست قرار گرفته، واقع شده است.
در سال 1607، ساکنان دژ شروع به شورش علیه واحد نظامی تزار کردند اما این شورش در طی مدت زمان نیمی از سال سرکوب شد.
در سال 1608، اولین کلیسای سنگی در ولگاگراد ساخته شد: کلیسای جان پیشرو.
با آغاز قرن شانزدهم، تعداد افراد مستقر در این قلعه بالغ بر 350-400 نفر بود.
در سال 1670، این قلعه توسط نیروهای Stepan Razin یک رهبر قزاق آغاز شد که قیام بزرگی علیه تزار آغاز کرد، اما آن ها یک ماه بعد آن را رها کردند.
این وضعیت در سال 1708 تکرار شد، هنگامی که این قلعه توسط قزاق های شورشی كندراتی Bulavin گرفته شد. در سال 1774، Yemelyan Pugachev یکی دیگر از رهبرهای قیام قزاق، سعی کرد قلعه را نیز به دست بگیرد، اما فایده ای نداشت.
براساس سرشماری سال 1720، جمعیت این شهر 408 نفر بود. در قرن هجدهم میلادی، این شهر به عنوان منطقه در نظر گرفته شد. البته جمعیت آن به سرعت در حال رشد بود: اگر در سال 1807 کمتر از 3000 نفر جمعیت داشتند، تا سال 1900 تعداد آن ها به 84000 نفر می رسید.
اولین راه آهن در سال 1862 در این شهر احداث شد. اولین سالن تئاتر در سال 1872 افتتاح شد و اولین سینما – در سال 1907.
در سطح بین المللی، ولگاگراد بیشتر به خاطر نبرد استالینگراد که نقطه عطف جنگ جهانی دوم شد و همچنین برای تپه مامایف با مجسمه میهن مشهور است، که ارتفاع کلی آن 85 متر و وزن کلی آن 8000 تن یکی از بلندترین ها در جهان است.
در طول جنگ جهانی دوم، این شهر تقریباً به کلی نابود شد، اما بلافاصله پس از جنگ بازسازی شد و به معنای واقعی کلمه از خاکستر برخاست.
به خاطر شایستگی های زیاد، در اول ماه مه 1945 استالینگراد به مقام افتخاری از یک شهر قهرمان و در 8 مه 1965 به مقام لنین و یک مدال “ستاره طلایی” رسید.
ولگوگراد امروزه یکی از زیباترین شهرهای روسیه است و مرکز بزرگ صنعتی، حمل و نقل، علمی و فرهنگی در جنوب روسیه است.
یکی از خصوصیات اصلی ولگوگراد این است که به طول 90 کیلومتر در امتداد ساحل ولگا قرار دارد. در حال حاضر جمعیت این شهر بیش از 1 میلیون نفر است.
ولگوگراد به دلیل موقعیت جغرافیایی سودآور، یک شهر چند وجهی با نقش مهم استراتژیک در توسعه اجتماعی و اقتصادی جنوب روسیه است.
ولگوگراد شهری است که در گذشته راه ابریشم افسانه ای از آن عبور می کرده است و امروزه، بندری از پنج دریا است. پس از ساخت پل بر روی ولگا، به دروازه قزاقستان و چین نیز متصل شد.
در سطح شهر بیش از 160 شرکت بزرگ و متوسط در حوزه های متعدد صنعتی (سوخت، شیمی، تولید مواد غذایی، فرآوری چوب، ماشین آلات، متالورژی، کالاهای مصرفی و …) وجود دارد.
این شهر حدود 11٪ از تولیدات صنعتی منطقه فدرال جنوبی و 46٪ از تولیدات صنعتی منطقه ولگوگراد را به خود اختصاص داده است. بیش از یک سوم جمعیت اقتصادی فعال شهر در بخش صنعت به کار مشغول هستند.
نمایندگان بیش از 120 ملیت در اینجا با آرامش و هماهنگی زندگی می کنند.
این شهر به صورت پویا و با هدف آینده نگری در حال توسعه است : تقریباً یک سوم جمعیت این شهر توسط جوانان بین 14 تا 30 سال تشکیل می شود.
بیش از 50 موسسه آموزش متوسطه و سوم وجود دارد که بیش از 100000 جوان نه تنها از روسیه بلکه از بسیاری از کشورها به آن پیوستند.
در مدت 70 سال، ولگوگراد تجربه منحصر به فردی از فعالیت های بین المللی و دیپلماسی مردم را جمع کرده است.
در سال 2014، ولگوگراد به تنها شهر روسیه تبدیل شد که برای فعالیت های بین المللی خود نشان افتخار شورای اروپا را دریافت کرد.
جوایزی که توسط مجمع پارلمان اروپا در چارچوب رقابت بین المللی “جایزه اروپا” به وی تعلق می گیرد.
این نشان طلایی روشن با تصویری تمثیلی از زئوس اروپا در بالا و نقشه اروپا در پایین، توسط نماینده مجلس پارلمان شورای اروپا به ولگوگراد ارجاع شده است.
8 سالن تئاتر، 5 موزه، یک سالن کنسرت مرکزی، گالری های هنری، یک کاخ ورزشی، 4 پارک تفریحی و همچنین 190 مکان تاریخی و البته 18 مکان از آثار هنری و 304 سایت از هنر معماری، وجود دارد.
امکانات ورزشی این شهر شامل 11 ورزشگاه، 250 سالن بدنسازی، 260 مکان برای ورزش بدنی و ورزش، 15 استخر شنا، 114 زمین ورزشی و زمین های فوتبال و یک عرصه سرپوشیده برای فوتبال و رشته های دو و میدانی می باشد.
با تصمیم فیفا، ولگوگراد به لیست شهرهای روسیه که قرار است میزبان بازی های جام جهانی فوتبال در سال 2018 باشد، پیوست.
این نتیجه از ترکیب کارهای مقدماتی شگفت انگیز توسط شهرداری های منطقه ای و شهری و شرایط بی نظیر ولگاگراد است.
در حالی که برنامه ریزی مفهوم آماده سازی شهر برای جام جهانی بود، ایده اصلی طراحان آن حفظ روحیه بی نظیر شهر و دسترسی راحت به این مکان بود.
با در نظر گرفتن علاقه نشان داده شده به فوتبال توسط شهروندان ولگوگراد و عشق غیرقابل انکار آن ها نسبت به تیم فوتبال “روتور”، می توان مطمئن بود استادیوم جدید “Arena of Victory” که برای جام جهانی ساخته شده، حتی پس از آن نیز مورد تقاضای زیادی خواهد بود.
به خصوص به دلیل اینکه زیرساخت های آن شامل نمایشگاه ها و اماکن کنسرت است که برای شهروندان ولگوگراد کاملاً ضروری است.
این استادیوم جدید که در منطقه پارک مرکزی بخش مرکزی شهر واقع شده و مجهز به ماشین های حمل و نقل است، وعده داده مرکز دیگری از زندگی فرهنگی و ورزشی شهر باشد.
سالانه ولگوگراد از قریب به نیم میلیون گردشگر از قلمرو خود استقبال می کند. در سال 2009، این شهر با 456 هزار گردشگر، در سال 2010 با 474 هزار گردشگر و در سال 2011 با 648 هزار گردشگر بازدید شده است.
گسترش شبکه هتل ها در قلمرو منطقه ولگوگراد مهمترین مؤلفه زیرساخت های توریستی این منطقه است.
در حال حاضر هتل ها، خوابگاه ها، پایگاه های گردشگری و استراحتگاه های منطقه ولگاگراد 7329 اتاق دارند و می توانند 18.310 بازدید کننده داشته باشند. این محوطه ها شامل موارد زیر است:
با آغاز سال 2012، ظرفیت هتل های ولگوگراد 2،445 اتاق بود، یعنی 4،792 بازدید کننده.
به منظور تحریک توسعه صنعت گردشگری، تغییرات جدیدی در قوانین منطقه ایجاد شد.
همه این ها نقش مهمی در توسعه حوزه گردشگری منطقه ایفا خواهد کرد. در حال حاضر امروز می توانیم توجه روزافزون اپراتورهای هتلینگ بین المللی به حوزه ساخت هتل در ولگوگراد را به وضوح ببینیم.