جزیره واسیلی قلب تپنده شهر سنت پترزبورگ

جزیره واسیلی یکی از بزرگترین جزایر سنت پترزبورگ محسوب می شود که توسط پیتر بزرگ به عنوان مرکز پایتخت جدید خود پیش بینی شده بود و محل چندین پروژه بزرگ ساختمانی در زمان سلطنت وی بود.

با این حال با توجه به جدا بودن این جزیره از خشکی و دشواری در برقراری ارتباطات مؤثر با شهر به این معنی بود که توسعه ی این جزیره چندان هم کار آسانی نیست، بنابراین در جستجوی جایگزینی برای آن بودند.

با این وجود منطقه تاریخی واسیلی یکی از زیباترین جزیره ها است و چندین مرکز بزرگ سنت پترزبورگ از جمله دانشگاه ایالتی سنت پترزبورگ، بورس اوراق بهادار و … در این جزیره مستقر بود.

همچنین ساخت و ساز در انتهای شرقی جزیره، مرکز نمایشگاه LenEXPO و بندر دریایی مسافربری را می توان در دسته جاذبه های گردشگری این منطقه قرار داد.

مدت ها قبل از تأسیس سنت پترزبورگ این جزیره با دو نام دیگر شناخته می شد، نام فنلاندی آن Khirvisaari، که به عنوان جزیره الک ترجمه می شود و نام روسی آن Vasiliev Ostrov.

نام فنلاندی آن احتمالاً به تعداد زیادی از گوزن ها که سابقاً در این جزیره ساکن بودند مرتبط است.

در سال های اول تاسیس سنت پترزبورگ جزیره واسیلی به عنوان قلب این شهر در نظر گرفته شده بود و پیتر از شهروندان برجسته از جمله شاهزاده بزرگ الكساندر منشیكوف، اولین فرماندار این شهر (و نزدیك ترین فرد محرمانه به پیتر)خواسته بود تا در این جزیره اسکان کنند.

کاخ با شکوه باروک که متعلق به شاهزاده الکساندر منشیکوف بود از قدیمی ترین بنا های سنگی در این جزیره است و در حالی که پیتر در ساخت و ساز اقامت رسمی خود تاخیر کرد، از کاخ خود به عنوان مرکز دادگاه سلطنتی استفاده کرد.

تا سال 1726 واسیلی بیش از 1000 نفر جمعیت داشت و به طور گسترده ای توسعه یافته بود.

در این زمینه می توان به اجرای سیستم کانال های موازی با خیابان ها در طی 3 ماه و تاسیسات بخش قدیمی این جزیره اشاره کرد.

از جمله ساختمان هایی که در این دوره تأسیس شده عبارتند از: کونستکامر، موزه قوم نگاری پیتر (که علت شهرت این موزه به دلیل داشتن مومیایی های عجیب و غریب است) و همچنین دوازده کالج که به منظور ساخت دوازده بخش اداری بوروکراسی مدرن در دوره پیتر ساخته شده بود.

با وجود این تحولات همچنان دسترسی به این جزیره دشوار بود.

پیتر اصرار داشت تا فقط از كشتی های دریانوردی استفاده شود، او امیدوار بود كه به این ترتیب بتواند یك جمعیت دریایی را به عنوان منبع نیروی دریایی جدید خود توسعه دهد.

با این حال در حالی که مراکز اداری و اجتماعی شهر به سمت مخالف ساحل نوا حرکت می کردند، واسیلی به عنوان مرکز آموزش و زندگی در سنت پترزبورگ به ویژه در زمان سلطنت کاترین کبیر که علاقه پیتر را به پیشرفت های غربی به اشتراک گذاشت، توسعه یافت.

بسیاری از پروژه هایی را که در زمان سلطنت وی مورد انتقاد قرار گرفته بود را در پیش گرفت.

برنامه های پیتر برای آکادمی علوم روسیه به آرامی عملی شد که به کمک میخائیل لومونوسف فیلسوف مشهور انجام شد.

این آکادمی در دهه 1780 در جزیره واسیلی در سنت پترزبورگ ساخته شد.

دوازده کالج که عملکرد آن مدت هاست توسط وزارت خانه های مختلف جایگزین شده بود، در سال 1819 به دانشگاه سنت پترزبورگ واگذار شد.

از مشهورترین فارغ التحصیلان این مدرسه معتبر می توان به دمیتری مندلیف شیمی دان معروف و خالق جدول تناوبی عناصر اشاره کرد.

پاولوف (فیزیولوژیست)، الكساندر بلوك(شاعر) و ولادیمیر لنین كه در سال 1891 لیسانس خود را دریافت كردند.

این دستاورد در سال 1975 توسط ولادیمیر پوتین ادامه داشت و دانشگاه ایالتی سنت پترزبورگ همچنان به جذب دانشجویان از سراسر روسیه ادامه می دهد و با این وجود رتبه دوم را کسب می كند.

با کمال تعجب این دانشگاه که حدود 20،000 دانشجو دارد در چندین ساختمان مجاور گسترش یافته است و به تسلط این منطقه رسیده است و فضایی از فریاد، روشنفکری و شادابی دانشجویی را حفظ می کند.

توسعه مهم دیگر قرن نوزدهم بندر استرلکا (Strelka) در قسمت شرقی این جزیره بود که درست رو به روی کاخ زمستانی قرار دارد.

این بندر فعال در قرن های 18 و 19 مورد استفاده بود.

بندر استرلکا توسط معمار فرانسوی توماس د تومون که به سبک نئوکلاسیک این ساختمان را طراحی کرده بود به این منطقه منتقل شد، زیرا قبل از این در جای دیگری قرار داشته است.

چراغ های ناوبری و فانوس دریایی یکی از دیدنی ترین جاذبه های جزیره واسیلی در سنت پترزبورگ است و یک مکان محبوب برای افراد علاقه مند به عکاسی و توریستان می باشد.

در حالی که قسمت شرقی این جزیره شامل تعدادی دیگر از جاذبه های قدیمی و تاریخی در این شهر است.

بسیاری از گردشگران برای بازدید از این منطقه برای بازدید از بنا های تاریخی متعلق به قرن نوزدهم به ویژه در خطوط دریایی می آیند.

از جمله کلیسای جامع سنت اندرو که عنوان آخرین کلیسای باروک را با خود دارد.

انتهای غربی این جزیره که مستقیماً به خلیج فنلاند می روند هنوز در حال توسعه است و بیشتر مربوط به پس از جنگ جهانی دوم است.

یکی از مناطق محبوب برای ساخت و سازهای جدید در شهر در بندر مسافربری دریایی و مرکز نمایشگاهی Lenexpo قرار دارد.